Nad całokształtem życia publicznego lokalnych społeczności żydowskich czuwały gminy wyznaniowe. Ich władze koordynowały i wspierały rozwój dobroczynności, prowadząc i utrzymując szpitale, apteki, dofinansowując sierocińce, przytułki, domy starców oraz organizacje charytatywne. Najważniejszą instytucją utrzymywaną przez Żydowską Gminę Wyznaniową w Radomiu był Szpital Starozakonnych przy ul. Starokrakowskiej 17. Istniejący do dziś budynek oddano do użytku we wrześniu 1851 r. Obiekt szpitala starozakonnych ulokowany został w odkupionym budynku dawnego szpitala katolickiego św. Aleksandra. Przez wiele lat funkcję kuratora szpitala pełnił wybitny filantrop i społecznik Józef Beckerman, następnie jego syn Leon. Obok wzniesiono dom dla felczera i ekonoma.
Początkowo szpital dysponował 25 łóżkami, w latach 20. i 30. XX wieku, mając 50 miejsc przeznaczonych dla chorych, był drugą co do wielkości placówką tego typu w mieście. W szpitalu funkcjonowały dwa oddziały: chirurgiczny (od 1897 r. kierowany nieprzerwanie przez dra Wolfa/Władysława Finkelsztajna) i chorób wewnętrznych (do połowy lat 30. kierownikiem oddziału była dr Ksawera Mulier). Ze szpitalem związani byli także inni radomscy lekarze narodowości żydowskiej: Wolf Cung, Mojżesz Kellerwurm i Izrael Kleinberg. Szpital przez wiele lat utrzymywał się ze specjalnej składki, płaconej równocześnie ze składką gminną. W razie większych kłopotów finansowych zwracano się o pomoc do Żydów mieszkających w okolicach Radomia, którzy także leczeni byli w placówce. Po likwidacji radomskiego getta szpital został zamknięty, a jego pacjenci wymordowani przez Niemców.
W 1946 r. w odnowionym budynku umieszczono oddział gruźliczy miejskiego szpitala. W 2004 r. budynek wraz z działką przeszedł na własność fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego.
Opis pełny zdjęć:
1 - fot. Wojciech Kalinowski, lata 50. XX w.
Bibliografia:
Sebastian Piątkowski, Dni życia, dni śmierci. Ludność żydowska w Radomiu w latach 1818 - 1950, Warszawa 2006; Jerzy Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009.