Budynek wzniósł w 1913 r. Rufin Beckerman, który przeznaczył na ten cel, zgodnie z wolą swoich rodziców, Samuela i Sary, część środków z pozostawionego przez nich spadku. Domem miała zarządzać utworzona przez Rufina Fundacja Beckermanów, dysponująca 30 tys. rubli. Podczas I wojny światowej w gmachu ulokowano tymczasowy szpital zakaźny dla Żydów. Od 1925 r. Dom Starców dzielił pomieszczenia z Żydowskim Domem Sierot. Przebywało w nim nawet 70 dzieci w wieku 2-18 lat. Starsze uczęszczały do szkoły i uczyły się zawodu w przyszkolnych warsztatach. W 1927 r. majątek Fundacji Beckermanów i zarząd nad Domem przejęła radomska Gmina Żydowska.
W międzywojniu w znajdującym się w budynku pomieszczeniu na modlitwie spotykali się służący w stacjonującym w Radomiu 72 Pułku Piechoty żydowscy żołnierze.
W czasie II wojny światowej, po zajęciu miasta przez Niemców, Dom został zamknięty. W 1940 r. władze okupacyjne zarządziły utworzenie w budynku szpitala zakaźnego dla Żydów. Gdy likwidowano getto, w sierpniu 1942 r., pensjonariusze szpitala zostali wymordowani. Zrujnowany budynek wyremontowano po wojnie i od tego czasu mieści się tam szkoła.
W "Księga Radomia. Historia zgładzonej przez nazistów społeczności żydowskiej w Polsce”, czytamy: „W kwietniu 1940 r. w budynku sierocińca urządzono szpital zakaźny (...). Pokoje były zniszczone, brudne i nie miały łóżek. Pierwszych pacjentów położono na podłodze wyłożonej słomą (...). Z powodu braku miejsca kobiety i mężczyźni leżeli w tych samych pokojach, ponieważ pokoje klasyfikowane były według chorób. Jeden dla tyfusu, inny dla dyzenterii, itd. (…). W krótkim okresie, do lata 1942 r., przez szpital przeszło około cztery tysiące pacjentów. Szpital był tak zatłoczony, że w jednym łóżku kładziono po dwóch pacjentów, a czasem do jednego łóżka trafiało czworo dzieci. W 1942 r. prawie cały personel zaraził się, a ci, którzy cudem uniknęli choroby, byli skrajnie wyczerpani z przepracowania (…). 18 sierpnia dzieci z sierocińca zostały zabrane prosto z łóżek do czekających ciężarówek i odwiezione do pociągu. Pojechali też starcy i personel szpitala z rodzinami. Zaraz potem do części budynku, gdzie mieścił się szpital zakaźny, weszli Niemcy i zastrzelili wszystkich, których tam znaleźli”.
Bibliografia:
"Księga Radomia. Historia zgładzonej przez nazistów społeczności żydowskiej w Polsce”, Radom 2017; J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009.
Opis zdjęć:
1 - Przytułek i jego pensjonariusze w dwudziestoleciu międzywojennym, za Księga Radomia. Historia zgładzonej przez nazistów społeczności żydowskiej w Polsce”, Radom 2017