W tym miejscu już w XII w. powstał drewniany kościół, pod koniec XIII w. zastąpiła go murowana świątynia. W 1802 r. obiekt zajęli Austriacy na magazyn wojskowy. Kolejni zaborcy - Rosjanie - zamienili go na więzienie, skąd wywożono zesłańców na Syberię. Na przełomie 1922/1923 w budynku był szpital przeznaczony dla chorych na tyfus. W latach 1930-1939 mieścił się tu dom starców, następnie oddział psychiatryczny szpitala miejskiego. Po wojnie w budynku urzędowali m.in. archeolodzy, aż wreszcie w 1978 r. gmach zwrócono Kościołowi. W 1985 r. po odbudowie nastąpiło poświęcenie kościoła i od tego czasu znów służy wiernym.
Podczas okupacji budynek był już w bardzo złym stanie, dlatego też Niemcy, nie mając pomysłu na wykorzystanie obiektu, pozwolili prowadzić w nim szpital dla psychicznie chorych. Pracami szpitala kierował dr Jerzy Borysowicz, stosując w nim wszelkie dostępne leki i metody leczenia. Po utworzeniu getta budynek szpitala znalazł się w jego obrębie. Między chorymi znajdowali często pomoc Żydzi. Tu ukrywał się m. in. Mordechaj Anielewicz, komendant Żydowskiej Organizacji Bojowej. Prócz tego dr Borysowicz opiekował się chorymi w szpitalu zakaźnym radomskiego getta (zaadaptowany został na ten cel dom Beckermanów przy ul. Warszawskiej).
Po wyzwoleniu dr Borysowicz kontynuował pracę pomagając psychicznie chorym. Zmarł w 1980 r. W 1984 r. przyznano mu pośmiertnie tytuł Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata.
Więcej o dr. Borysowiczu i innych radomianach pomagających podczas okupacji Żydom w zakładce „Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata".
Podpisy do zdjęć
1 – 5 : Widok na budynek dawnego szpitala psychiatrycznego, 1950 r., fot. E. Krygier, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
